21 sep Wel of niet op vakantie?

Alles wat deze week gespeeld heeft, en alle ontwikkelingen op het laatste ogenblik, maken me enorm onrustig. Ik kan bij de advocaat dan ook niet goed uit mijn woorden komen en barst steeds in snikken uit.

Het lijkt in ieder geval een aardige man te zijn. En ik hoop dat we er samen uit kunnen komen.

Na een rommelige start heb ik een gesprek van een half uur. Ik vertel in het kort nog een keer mijn verhaal en krijg van deze advocaat het advies om vooral geen vaststellingsovereenkomst te tekenen zolang ik ziek ben.

Niet op vakantie?

Als ik vraag wat ik moet met het arbeidsdeskundig onderzoek dat midden in mijn vakantie valt, zegt hij dat ik in dat geval niet op vakantie kan. Mijn werkgever zal dan waarschijnlijk weer een loonstop instellen en een rechter kan dit zien als niet meewerken aan reïntegratie.

Maar in de wet staat dat ik op vakantie mag als mijn werkgever mij niet binnen 14 dagen antwoord geeft op de vraag of ik op vakantie mag, wat kan ik daar dan mee? De advocaat weet niet van deze wet en vraagt hoe ik aan die wet kom. Als ik vertel dat ik het heb opgezocht in het wetboek, gaat hij zelf ook even kijken. Ja verrek… t staat er echt. Ik heb gelijk. Daar gaat weer mijn vertrouwen in een advocaat.

“Maar” zegt de advocaat, “je werkgever mag je altijd terugroepen en daar moet je gehoor aan geven”.

Ik vraag de advocaat: ”Dus ik heb de wet aan mijn kant voor wat betreft op vakantie gaan, maar moet als een slaaf luisteren naar wat mijn werkgever zegt, bedoelt u dat?” De advocaat knikt met een triest gezicht instemmend. Juist dit gevoel van slavernij, geen rechten hebben, maar alleen plichten, geen bescherming en veiligheid krijgen van ons rechtssysteem, maakt dat ik ziek ben geworden en steeds zieker word.

Wel op vakantie!

Dit is de druppel. Ik heb deze vakantie echt nodig, maar ook mijn dochter heeft deze vakantie nodig. We zijn beiden totaal op en moeten even bijtanken. Ik vertel dat de advocaat, maar die houdt voet bij stuk. Hij adviseert niet op vakantie te gaan.

De advocaat zal me twee dagen later bellen om te laten weten of hij de zaak op zich wil nemen. Ik zie er dan al geen heil meer in. Twee dagen later geef ik dan ook aan dat ik denk dat hij de zaak eigenlijk niet ziet zitten, dat ik de zaak voorlopig zonder advocaat ga regelen en dus af zie van samenwerking met hem. De advocaat kan het met mij eens zijn en klinkt nogal opgelucht.