29 mrt Terugblik naar de vakantieaanvraag
Deze vakantie was voor mijn jongste dochter en mij heel belangrijk. Vanwege de ziekte van mijn dochter en alle strubbelingen rondom mijn ziekte en het gedrag van mijn werkgever, waren we aan het eind van ons latijn. We hadden echt even tijd nodig om weer op adem te komen.
Volgens de wet heeft een werkgever 14 dagen de tijd om antwoord te geven op een vakantie aanvraag en mag tijdens ziekte de aanvraag alleen geweigerd worden vanwege zwaarwegende omstandigheden. Als een werkgever niet op tijd reageert, is de vakantie toegekend en kan de werknemer op vakantie gaan.
Het treiteren over de vakantie
Anderhalf uur voordat mijn vakantie zou ingaan kreeg ik van Renee een mail waarin zij mij vertelde dat ik midden in mijn vakantie een gesprek zou hebben met de arbeidsdeskundige.
Ik raakte totaal in paniek en ben enorm van slag geweest. De advocaat die ik die dag bezocht, vertelde mij ook nog eens dat ik dan maar niet op vakantie moest gaan, ook al had ik volgens de wet het recht om wel te gaan.
Voor het eerst in mijn leven kon ik die dag de weg niet meer vinden in mijn eigen stad en is mijn oudste mij op komen halen.
Gelukkig opperde mijn oudste dat ik het UWV kon bellen om een advies te vragen. Het UWV vertelde mij dat ik op vakantie mocht als mijn werkgever niet had gereageerd binnen de gestelde termijn. Dit zou niet van invloed zijn op de WIA-aanvraag die eraan stond te komen.
De mail
Ik heb Renee netjes een mail gestuurd waarin ik haar vertelde dat zij niet binnen de gestelde termijn van 14 dagen had geantwoord op mijn vakantie aanvraag en dat ik daarom volgens de wet op vakantie mocht gaan. Ik gaf dan ook aan dat ik gewoon op vakantie zou gaan en verzocht Renee de afspraak met de arbeidsdeskundige te verplaatsen tot na mijn vakantie.
Op deze mail kwam van Renee een hele boze mail terug. Ik had inderdaad op tijd mijn vakantie aanvraag ingediend, maar had VERZUIMD een rappel te sturen. Daarnaast had ik volgens haar VERZUIMD om de bedrijfsarts te vragen of ik op vakantie mocht.
Renee kon er niets aan doen dat ik toch op vakantie ging, omdat ik de wet aan mijn kant had, maar vond ook nu dat ik mij zeer onfatsoenlijk had gedragen. Deze gang van zaken kon echt niet, volgens haar.
In een gesprek met de bedrijfsarts na mijn vakantie, legde ik deze gang van zaken aan hem voor. De arts vond het een hele rare situatie. Hij gaf aan dat hij niet bepaald of ik op vakantie mag gaan. Hij kan slechts beoordelen of ik gezien mijn ziekte in staat ben om op een bepaalde manier op vakantie te gaan.
Als ik bijvoorbeeld wil gaan skiën terwijl ik een hernia heb, kan de arts aangeven dat ik niet kan gaan skiën in mijn vakantie. Maar in dat geval, moet de werkgever het voortouw nemen en aan de bedrijfsarts vragen of hij de situatie wil beoordelen en niet de werknemer.
Kortom, het doet er niet toe of ik mij aan de wet houd of niet, ik doe het gewoon altijd verkeerd en ben onfatsoenlijk. Renee daarentegen is een geweldige vrouw die wel eens wat vergeet te beantwoorden en dan nog is het mijn fout en ben ik onfatsoenlijk.