09 nov De WIA uitkering
Positief
Vandaag is het heerlijk weer. Mijn dochter is op kamp met school en mijn zoon is naar zijn werk. Ik besluit om eens een flink stuk te gaan fietsen. Heerlijk in het zonnetje de wind in de rug helemaal alleen in de stille natuur. Daar knapt een mens weer van op.
Halverwege de terugweg kom ik bij een stuk natuur dat net is gemaakt door de mens. Ik vind het een mooi idee dat de mens voor een keer nieuwe natuur maakt in plaats van vernietigt. En blijf mijmerend staan om eens te kijken naar de veranderingen die dit gebied de afgelopen 5 jaar heeft doorgemaakt. Het is echt prachtig om te zien en het is er zo rustig. Met de zon op de achtergrond is het bijna een sprookje.
Als ik op mijn fiets wil stappen om verder te gaan, blijkt mijn achterband lek te zijn. De laatste 5 kilometer mag ik dus lopen. Iets in mij is daar best blij mee, zo kan ik nog langer van dit prachtige stuk natuur genieten. Vol plezier en met een gevoel van rijkdom loop ik in het zonnetje terug naar huis.
Dan bedenk ik me, dat mijn werkgever mij ook wat moois heeft gegeven. Dankzij al het gepest en getreiter ben ik blij met alle kleine dingen in mijn leven en kan ik me rijk voelen als ik in een prachtig natuurgebied loop.
WIA aanvraag
De stilte duurt 3 weken. Ik heb de WIA aanvraag op tijd opgestuurd en wacht op antwoord.
Door de angst om mij te verliezen, is mijn dochter steeds zieker geworden. Ze heeft een dodelijke stoornis ontwikkeld en we zijn hard bezig om de hulpverlening op gang te krijgen.
Die ochtend ben ik bij haar arts geweest en heb een emotioneel gesprek gehad, dan word ik door het UWV gebeld. De dame vraagt mij waarom de reïntegratie pas laat is gestart terwijl het intake gesprek al 3 maanden eerder heeft plaatsgevonden. Mijn leidinggevende heeft haar namelijk verteld dat ik niet wilde reïntegreren. Ik vertel haar dat het eerste gesprek een verkennend gesprek is geweest waarin ik kon bekijken of ik met dit reïntegratiebureau in zee wilde gaan. En dat wilde ik ook. Starten kon echter pas als daarover afspraken gemaakt waren in mediation. Aangezien mijn werkgever alleen de trajecten met betrekking tot herstel en reïntegratie wilde betalen als ik ook tekende voor ontslag en daarbij nadrukkelijk eiste, dat deze 3 voorwaarden onlosmakelijk met elkaar verbonden waren, was daar een patstelling. Ik weigerde te tekenen voor ontslag dus starten ook de beide andere trajecten niet. Pas als ik uit eigen zak het hersteltraject heb betaald en ben gestart, vond mijn werkgever dat ook het reïntegratie traject gestart kon worden.
Geen derde ziektejaar
De dame begrijpt dit verhaal en ziet in dat ons arbeidsconflict moeilijk opgelost kan worden. Heel lief vertelt de dame me, dat mijn werkgever onvoldoende heeft gedaan om mijn reïntegratie op te starten. Toch zal mijn werkgever geen 3e ziektejaar krijgen, als sanctie vanwege het niet opstarten van reïntegratie. De dame vindt een derde ziektejaar niet in het belang van mijn gezondheid, omdat mijn werkgever mij dan nog een jaar kan lastigvallen en ik niet beter kan worden.
Ik zal opgeroepen worden door een arts van het UWV voor de WIA keuring.
De ochtend was al emotioneel geweest en ik wilde alleen nog maar rust. Op dat ogenblik kan ik dus alleen maar instemmen met haar verhaal. Pas wanneer het gesprek beëindigd is komt de klap.