03 aug De aanval wordt geopend

G begint het gesprek met de vraag waarom ik eigenlijk die maandag en dinsdag niet beschikbaar was voor een gesprek. Ik geef haar mijn reden, waarop zij aangeeft dat zij dit volgende keer niet zal accepteren. Ik moet beschikbaar zijn voor mediation en kan dus niet zomaar zeggen dat ik dagen niet kan. Waarop ik aangeef, dat ik maar 24 uur per week werk en dus geen 40 uur beschikbaar hoef te zijn. Ze wordt wat bozig en geeft aan dat mijn werkgever nu boos is omdat die maandag en dinsdag net de enige dagen waren waarop mijn leidinggevende en G wel konden.

“Het kan me eigenlijk niet zoveel meer kan schelen wat mijn werkgever vindt en denkt”, vertel ik haar.

“Waar was jij eigenlijk die donderdag dat ik hier onnodig zat?” vraag ik aan G. Ze schrikt hiervan en geeft aan dat ze niet kon komen omdat er nog geen duidelijkheid was over punt 3. Op mijn vraag waarom er geen duidelijkheid was, krijg ik als antwoord dat ze mijn advocaat nog niet gesproken had.

Ik vind het een nogal onredelijke situatie. De dames komen niet op een afspraak, zonder af te zeggen, omdat G haar werk niet heeft gedaan. Vervolgens krijg ik een berisping omdat ik, desgevraagd antwoord dat ik op bepaalde dagen niet kan. Ik heb ook een leven en hoef niet altijd in de houding te springen.

Ik geef aan dat ik deze discussie niet verder wens te voeren en de houding van G onacceptabel vind. Ik vertel haar dat ik niet blij ben met het feit dat zij steeds weer aan de kant van de werkgever lijkt te gaan staan en vraag haar daarmee te stoppen. Ze schrikt hier blijkbaar van en wordt wat milder.

Reïntegratie 2e spoor

Dan stapt G over op het onderdeel reïntegratie. Alweer een aanval. Volgens G heeft mijn werkgever een juridisch probleem als er geen 2^e spoor reïntegratie gestart wordt. Dat is mij volledig bekend.

Volgens de wet moet 2^e spoor reïntegratie zo snel mogelijk gestart worden, bij voorkeur voor het einde van het 1^e jaar. In het geval er sprake is van een arbeidsconflict, is het verplicht nog sneller te starten.

Ik heb in het verleden meerdere malen gevraagd om reïntegratie 2^e spoor, maar mijn werkgever deed daar steeds niets mee. Nu het tweede ziekte jaar ten einde loopt, moet er ineens haast gemaakt worden.

G vraagt naar mijn gesprekken met PR en PU. Ik geef aan dat ze beide goed zijn verlopen en dat ik graag bij beide ga starten. Maar dat is volgens G niet mogelijk. Starten bij PR is belangrijk in verband met de juridische problemen die mijn werkgever te wachten staan als ze het 2^e spoor niet starten. PR kan nog niet gestart worden aangezien er nog geen overeenkomst is getekend over mijn ontslag.

Eigenlijk zegt ze dus: “Zolang jij niet tekent voor ontslag, zal er niet aan je herstel gewerkt worden”. Pas al ik thuis ben realiseer ik me hoe schandalig deze situatie is. Mijn gezondheid wordt als onderpand gebruikt om mij te kunnen chanteren en op die manier een handtekening te krijgen met betrekking tot ontslag.

Eerst herstel

Natuurlijk ben ik het niet eens met deze stelling en wijs G op haar verslag, waarin zij zelf heeft aangegeven, dat alle 3 de punten van overleg, onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, wat betekent dat ook reïntegratie pas start als voor alle 3 de punten een fiat is gegeven.

Natuurlijk ben ik wel bereid om eerder te starten, maar dat kan alleen als ook aan herstel wordt gewerkt.

Dit heeft weer tot gevolg dat G geïrriteerd raakt en aangeeft dat dit echt niet kan. Ze blijft herhalen dat reïntegratie 2^e spoor juridisch voor mijn werkgever belangrijk is. Anders komen we er niet uit en wordt het een juridische zaak. Het is nu wel genoeg met dit gemanipuleer, dus geef ik aan dat ik niets meer te verliezen heb. Ik heb een inkomen net boven het sociaal minimum en ben ziek. Voor mij is het daardoor geen probleem om dit alles door een rechter te laten beoordelen als we er niet uitkomen. Volgens de STECR richtlijnen mag reïntegratie geen doel zijn als er een arbeidsconflict is en dus mag dit ook niet gebruikt worden om mij onder druk te zetten. Voor mij is eerst herstel belangrijk en daarna reïntegratie bij PR. Daarnaast is herstel ook reïntegratie, dus is er nog steeds geen man overboord. En wordt ook dan aan de juridische verplichting voldaan.

Hier ziet G een ingang. Ze lijkt geschrokken van mijn uitbarsting en geeft aan dat ze gaat uitzoeken of het herstel bij PU inderdaad ook als reïntegratie gezien kan worden. Dit kunnen we voorleggen aan Renée, zegt ze. Ze lijkt opgelucht dat we een opening lijken te hebben om beide partijen tevreden te kunnen stellen.