Paula had een fijne baan op een secretariaat bij een middelgroot bedrijf. Hier werkte ze al vier jaar, tot een incident de aanleiding vormde voor een gedwongen ontslag.

Twee gezichten

“Vier jaar geleden werkte ik al enige jaren met Sandra*. Zij was op het secretariaat mijn leidinggevende. Zij is geen makkelijke vrouw, heeft twee gezichten. Als ze ’s morgens binnenkwam wist ik al hoe de vlag erbij hing. Sandra was niet erg geliefd binnen het bedrijf, maar op zich konden wij met elkaar prima door één deur.”

“Sandra nam – afgezien van wat losse dagen hier en daar voor familiezaken – nooit vakantiedagen op. Maar na een lange tijd zonder vakantie kwam er uiteindelijk een moment om dat wel te doen en dus nam ze drie weken op.”

Stapels werk

“Zij werkte fulltime, ik parttime. Daarom vroeg ik of ik haar uren misschien moest opvangen, omdat er anders wel erg veel werk bleef liggen. Dit vond Sandra allemaal niet nodig. Maar al op de eerste dag dat ze er niet was, stapelde het werk zich op.”

“Toen Sandra terugkwam van vakantie, opperde ik om de volgende keer vervanging te regelen. Hierop reageerde ze al wat laconiek; ze zei dat de hoeveelheid wel mee viel. Gek natuurlijk, want er lagen nog stapels werk te wachten.”

Therapeutische basis

Paula vervolgt: “De dag erna zei ze tegen me: ‘Als je hiermee doorgaat, ga ik het je nog heel erg moeilijk maken’. Ik was totaal overrompeld, ze had me zojuist bedreigd! Kennelijk voelde ze zich enorm aangevallen op haar positie en wilde ze totaal niet meewerken aan een oplossing. Iets simpels als vervanging regelen en daarmee je collega een beetje ontzien, was onbespreekbaar.”

“Een paar dagen later nam Sandra me apart. Dit deed ze heel officieel, heel vervelend. Normaal gesproken zat ze gewoon naast me, maar nu ging ze helemaal aan de andere kant van de tafel zitten. Misschien zodat ik wist wie de baas was. Ze vroeg of het eigenlijk wel goed ging met me. En ze vertelde dat ze wilde dat ik per direct op therapeutische basis ging werken.”

Baarmoeder

“Als reden haalde Sandra een operatie aan van het jaar ervoor. Ik was geopereerd aan mijn baarmoeder en had haar hierover natuurlijk geïnformeerd, maar ik was geen enkele dag thuis gebleven. Een pesterij, dus. Ik vond dit natuurlijk belachelijk, ik was namelijk helemaal niet ziek! Sandra draaide de hele zaak zo om, dat het ineens over mij ging – in plaats van over haar.”

“Toen ik dit weigerde liep Sandra rechtstreeks naar de afdeling personeelszaken. En vanaf dit moment volgden er twee tot drie keer per week gesprekken. Het ging oorspronkelijk over een vervanging voor Sandra, maar ineens was ik degene met een probleem.”

Kleineringen

“Ik moest naar de bedrijfsarts, die mediation voorstelde. Maar dit weigerden Sandra en de afdeling personeelszaken. Er kwam dus geen oplossing uit al die gesprekken, heel erg frustrerend. Maar nog veel erger waren de kleineringen. Ik functioneerde niet naar behoren, maakte fouten en deed mijn werk niet goed – aldus Sandra.”

“Ook saboteerde ze me. Ik moest bepaalde lijsten controleren, maar ontdekte dat Sandra expres oude lijsten ertussen stopte. Hierdoor leek het alsof ik fouten maakte. Kwade opzet dus. Als ik stukken moest uitwerken en Sandra de eindcontrole deed, kreeg ik het terug en stond er met knalroze stift heel groot ‘Fout!’ op. Alsof ik een klein kind was.”

Roddels

“Ook negeerde ze me. Als ik ’s ochtends binnenkwam, zei ze niks. Als ze afspraken had, gaf ze die niet meer door. Dus als er dan iemand belde, wist ik niet waar ze uithing. Ook kreeg ik allerlei onzinklusjes en verspreidde ze roddels over mij. Bijvoorbeeld dat ik mijn werk niet goed deed en dat ik ziek was.”

“Ze deed alles heel subtiel. Gelukkig waren er wel mensen op andere afdelingen die doorhadden waarmee ze bezig was. Het was ook algemeen bekend dat het niet meer boterde tussen ons. Maar mensen wilden hun vingers hier niet aan branden, bang om zelf slachtoffer te worden.”

Per direct op non-actief

“Deze nare periode duurde een maand of vijf. Ik was op zich strijdvaardig, sta namelijk stevig in mijn schoenen. Maar op een gegeven moment, het was januari, werd ik bij de directeur geroepen. Ze wilden dat ik mijn spullen ging pakken en naar huis zou gaan. Ik werd per direct op non-actief gesteld.”

“Ik heb nog verbaasd geroepen dat ik het onbegrijpelijk vond. Ik was welwillend om een zeer eenvoudig incident op te lossen, om erover te praten. Maar zowel de directeur, de afdeling personeelszaken, als mijn leidinggevende kwamen niet tot een oplossing. En zo stond ik een uur later met een doos vol spullen buiten.”

Gerechtigheid

“Ik heb direct een advocaat ingeschakeld. Het bedrijf zette in op een schikking, maar ik wilde gerechtigheid. Ook was ik emotioneel op. Dus op de de dag voor de rechtszaak besloot ik toch tot schikking: ik wilde rust. Ik kreeg een bepaald bedrag mee en was daarna officieel werkloos.”

“Gelukkig vond ik snel een nieuwe baan. Ik heb fijne collega’s en ben weer helemaal happy. Wel heb ik erg veel last van gehad van de situatie. Het is enorm oneerlijk wat mij is aangedaan. Ik was het vertrouwen in mensen een beetje kwijt, maar dat is mede door mijn collega’s weer helemaal terug.”

Vastleggen

Op de vraag op Paula iets wil meegeven aan lotgenoten, zegt ze: “Leg alles wat gebeurt goed vast. Als het ooit tot een rechtszaak komt, dan weet je namelijk nog precies wanneer er wat is gebeurd. Je vergeet namelijk dingen, ook doordat je emotioneel al zo zwaar bent belast.”

“Dit geldt natuurlijk alleen als je bereid bent om de strijd aan te gaan. Als je er psychisch erg onder lijdt en je elke dag genegeerd en gepest wordt, dan kun je misschien maar beter weggaan. Je kunt van pesten op de werkvloer namelijk echt ziek worden. Het zou niemand mogen overkomen.”

*Alle namen in het artikel zijn wegens privacyredenen gefingeerd.

Jij op VROUW.nl

Heb jij ook ervaring met pesten? Ben je gepest? Heb je gepest? En wil je daarover vertellen?

Dan kan dat hier!

Heb jij ook te maken met pesten op de werkvloer? Kijk dan hier voor informatie en tips. Misschien kunnen zij je helpen!