25 jan Samenvatting van de afgelopen jaren
De tijd dobbert verder. Ik hoor niets meer van de afdeling die betrokken is bij mijn ziekte.
Na alle hectiek van de afgelopen jaren is dit een relatief rustige periode. Arnold houdt zich bezig met de communicatie over het bezwaar, zodat ook dit onderdeel me niet veel stress kost. Het is heerlijk om even niet te hoeven strijden. In mijn achterhoofd blijf ik wel op mijn hoede.
In de afgelopen jaren heb ik zo vaak gedacht dat ik hulp zou gaan krijgen of dat alles opgelost zou gaan worden. En kijk hoe ’t gelopen is, nog steeds is er een strijd gaande over mijn werk. Al is dat nu met het UWV en de situatie is er niet duidelijker op geworden.
Terugblik
Terugkijkend op twee jaar ziekte herinner ik de mensen die voorbij gekomen zijn. 4 Bedrijfsartsen, 3 mediators, 1 vertrouwenspersoon, 2 HR medewerkers, 1 advocaat, 1 bedrijfsjuridisch medewerker, 1 raadsman, 1 leidinggevende, de arbeidsdeskundige van het UWV, de vakbondsmedewerker.
Al deze mensen hebben hun aandeel gehad aan het oplossen van het probleem rond mijn re-integratie. Mijn leidinggevende, bedrijfsjuridisch medewerker en de twee HR dames hebben niet veel gedaan om tot een oplossing te komen, maar hebben heel veel gedaan om mij zieker te maken en bij voorkeur met ontslag te laten gaan.
Mijn leidinggevende is inmiddels zelf met een vaststellingsovereenkomst weg uit het bedrijf. De druk in het bedrijf werd ook haar te hoog. Misschien het bewijs dat pesters zelf ook lijden onder het pesten.
Ook een van de HR dames verdween plotseling, nadat zij mij in ons laatste gesprek op nogal dreigende toon vertelde dat ze van mij verwachtte dat ik mij positiever op zou gaan stellen. Het team waar ik zou gaan re-integreren zou bepalen wat dit betekende en mij beoordelen. Hadden zij een negatief oordeel over mij dan zou de HR dame op zoek gaan naar een manier om mijn dienstverband te beëindigen.
In hetzelfde gesprek vertelde de HR dame mij dat zij bedrijfsarts nummer 2 zou gaan bellen om haar eens goed te vertellen wat zij van haar advies vond. Deze bedrijfsarts had mij geadviseerd om een deskundigen oordeel van het UWV aan te vragen, als mijn werkgever nog steeds geen ondersteuning zou bieden bij mijn re-integratie. Nadat de HR dame de bedrijfsarts had gebeld, belde de bedrijfsarts mij op om mij ervan af te houden om het deskundigenoordeel aan te vragen. Het zou niet in mijn belang zijn om dit te doen, vertelde zij mij. Ik kon haar vertellen dat de aanvraag voor het deskundigenoordeel inmiddels al de deur uit was en dat ik zou wachten op het advies van het UWV.
Ik had heel veel vertrouwen in deze arts en had het gevoel dat zij mij echt wilde helpen. Dit telefoontje van haar heeft me heel veel verdriet gedaan en mijn vertrouwen beschadigd.
Nog veel meer pijn deed het om te merken dat ook de vertrouwenspersoon mij in de steek liet. In eerste instantie heeft ze mij heel goed geholpen en tips gegeven om door deze situatie heen te komen. Heel vaak belde ik haar en stond ze versteld over de handelswijze van mijn werkgever.
Vlak voor een gesprek vroeg Renée mij eens of ik nog contact had gehad met de vertrouwenspersoon. Naïef als ik toen nog was, heb ik gezegd dat ik inderdaad contact met haar had gehad en dat ze me heel erg geholpen had. Domme, domme, domme ik. Ik had dat beter niet kunnen doen. Vanaf dat moment heb ik nog een keer een mail gehad van de vertrouwenspersoon. En mails van mij werden niet meer beantwoord.