Terugblik naar de afgelopen 2 jaar - Pesten op de Werkvloer
Saskia blikt terug op de afgelopen twee jaar en hoe zij keer op keer buiten spel werd gezet. Ze voelt zich verdrietig, niet serieus genomen en machteloos. Hoe kan het ook anders?
pesten,gepest,werkvloer,werk,pesten op de werkvloer,pesten op het werk
18072
post-template-default,single,single-post,postid-18072,single-format-standard,bridge-core-2.6.4,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-title-hidden,qode-theme-ver-24.9,qode-theme-bridge,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-6.5.0,vc_responsive
silhouette

04 jan Terugblik naar de afgelopen 2 jaar

Geplaatst op 13:31h in Ervaringsverhaal Saskia door

Omdat ik bezwaar moet aantekenen tegen de beslissing van het UWV om mijn werkgever geen 3e ziektejaar te geven, komen er ineens weer gedachten in mij op over situaties die ik heb meegemaakt met mijn werkgever de afgelopen 2 jaar. Een storm van emoties gaat door me heen. Hoe kan het toch, dat je het ene moment een geweldige baan hebt, je volledig inzet voor je werkgever en cliënten en het andere moment genegeerd wordt en je niets meer waard voelt voor je werkgever.

Terugblik

Ik moet weer denken aan de tijd waarin ik een nieuwe leidinggevende kreeg, Renée. Ik kende haar al langer als leidinggevende van enkele andere teams en had altijd het idee dat zij een vriendelijke en capabele leidinggevende was. Ik kon toen nog niet vermoeden dat ik zoveel problemen met haar zou krijgen. De leidinggevende die ik voor haar had, Diana, gaf altijd hoog op over Renée. Diana was heel blij dat zij zou worden opgevolgd door Renée. Zij dacht toen nog dat we aan Renée vast een goede leidinggevende zouden hebben. Inmiddels weten we beiden beter en is ook Diana verbaasd over het gedrag van Renée. Zij vind het zo erg dat ik niet de kans heb gekregen om te laten zien wie ik ben en hoe goed ik ben in mijn werk. Diana weet als geen ander hoe hard ik heb gewerkt om het bedrijf positief op de kaart te zetten bij de gemeenten waar ik werkte en hoe ik me inzette voor het welzijn van de cliënten.

Het verbaast me nog steeds dat Renee me van het begin af aan leek te negeren en niet reageerde als ik contact met haar probeerde op te nemen via telefoon, sms of mail. Zelfs echt belangrijke vragen over cliënten beantwoordde ze niet, waardoor ik gewoon mijn werk niet goed kon doen en mijn cliënten niet de zorg kon bieden die ze nodig hadden. Toen een van mijn cliënten heel boos werd op mij omdat hij door zijn hersenbeschadiging niet begreep wat er gebeurde en ik het hem niet kon uitleggen, had ik even een luisterend oor nodig. Renée was niet alleen niet bereikbaar, maar ze heeft ook nooit meer naar de situatie gevraagd, zelfs niet als ik erover begon. Ik voelde me zo machteloos en eenzaam in die tijd.

Het gedrag van Renée

Ik vraag me ook nog steeds af waarom Renée zich zo gedroeg. In het begin dacht ik nog dat ze het heel druk had en gewoon geen tijd had om te antwoorden. Toen ik net ziek was heb ik dan ook, in overleg met mijn collega, een plan gemaakt waardoor ik misschien wel zou kunnen gaan werken. Ik wilde zooo graag beter worden en aan het werk. Het plan heb ik naar Renée toegestuurd met een nette mail erbij waarin ik haar vertelde dat ik best begreep dat zij het zo druk had en dat ik haar wilde helpen met dit plan. Maar ook nu weer geen reactie.
Ik voel weer hoe verdrietig ik was toen ik merkte dat het er niet toe deed of ik wel of niet mee hielp en meedacht. Ik had toen zo graag gevoeld dat het ertoe deed of ik beter werd en weer aan het werk ging.

Inmiddels heb ik het gevoel dat het echt pesten is geweest. Ik heb geen idee met welke reden, maar ik denk dat het vanaf het begin de bedoeling is geweest om mij weg te krijgen uit het bedrijf.