12 okt De juriste van de werkgever

Direct na mijn vakantie ligt er natuurlijk ook een mail van de mediator. Zij wil direct na haar vakantie een gesprek met Arnold, Renée, de juriste van mijn werkgever, mevrouw Ooievaar, en mij plannen. Met wat kunst en vliegwerk is dit zo geregeld. Twee dagen later komt de vraag of Arnold en ik een half uur eerder kunnen komen zodat zij eerst met ons kan praten. En natuurlijk is ook dat geen probleem.

Gesprek

De mediator lijkt eerst nogal kalm te zijn en vraagt naar ons antwoord op het voorstel van mijn werkgever, in grote lijnen.

Arnold start met aangeven, dat het voorstel van mijn werkgever schandalig is en voor mij voelt als een belediging. Waarop de mediator antwoord dat het in eerste instantie nog erger was, maar dat zij daar verandering in heeft gebracht (alsof het nog erger had gekund).

Arnold geeft aan dat ik op eigen kosten en eigen initiatief ben gestart met het herstelprogramma bij PU. De mediator is nogal verbaasd en kijkt wat verstoord. Maar als ze hoort dat we dan ook gewoon aan het re-integratie traject 2^e spoor kunnen beginnen, draait ze wat bij en lijkt zelfs tevreden te zijn.

Tegenvoorstel

Dan pas gaat Arnold de punten van het tegenvoorstel bespreken.

Al bij het eerste punt raakt de mediator helemaal van slag, ze moet zich duidelijk inhouden om niet boos te worden, maar ze blijft kalm.

Als de ontslagvergoeding aan bod komt is het genoeg geweest. Volgens de mediator heb ik namelijk helemaal geen recht op een vergoeding. Het is mijn mening dat mijn werkgever zich niet als een goed werkgever heeft gedragen, maar dat is niet bewezen. “Klopt helemaal” zegt Arnold, “dat is onze mening en daarom vragen wij een vergoeding voor de geleden emotionele schade.”

Dan ontstaat er een bizarre woordenwisseling waarin de mediator tegen Arnold blijft zeggen dat het onze mening is en dat we dat dan ook zo moeten zeggen. Arnold heeft gezegd dat het onze mening is, meerdere keren zelfs, maar dat lijkt niet binnen te komen bij de mediator. Arnold blijft ijzig kalm en zegt uiteindelijk dat hij zal zeggen dat het onze mening is. Dit is de enige manier om deze idiote situatie het hoofd te bieden.

Later een nieuw gesprek

Uiteindelijk duurt dit voorgesprek veel te lang en besluiten we om het gesprek te beëindigen en later verder te gaan met mevrouw Ooievaar erbij. De mediator is duidelijk niet blij met de nieuwe adviseur. Arnold en ik gaan een stukje wandelen terwijl de mediator met mevrouw Ooievaar verder praat.

Als we terug komen wil ik naast mevrouw Ooievaar gaan zitten recht tegenover de mediator. De mediator wil echter dat Arnold naast mevrouw Ooievaar gaat zitten en ik naast hem. Op deze manier wordt ik bijna gedwongen om mevrouw Ooievaar steeds recht aan te kijken. Mevrouw Ooievaar is een pinnige dame van ongeveer 35 jaar. Ze kijkt tijdens het gesprek met een zuur gezicht, alsof iemand haar ernstig heeft beledigd. Er kan geen lachje vanaf en haar gezichtsuitdrukking wordt nooit anders. Ze is duidelijk boos en lijkt zich ook erg persoonlijk aangesproken te voelen.

Ik moet er eigenlijk wel even om lachen. Je zal toch de hele dag met zo’n boos gezicht rond lopen vanwege je baan. Ik zou er niet voor betaald willen worden.

Nog meer discussie

Mevrouw Ooievaar wil allereerst aankaarten dat de werkgever weer rechtstreeks contact met mij wil kunnen hebben. Ik ben daar niet voor, omdat dat mij nog zieker maakt. Maar er komt ook nu weer een vrij zinloze discussie die een half uur duurt, met als resultaat dat we afspreken dat ik na een maand door de bedrijfsarts gezien word, waarna deze beslist of ik in staat ben om rechtstreeks contact te hebben met mijn werkgever. Mocht ik het niet eens zijn met zijn beslissing, kan ik natuurlijk weer naar het UWV om een second opinion aan te vragen.

Arnold geeft later aan dat het erg apart is dat mevrouw Ooievaar hierover zo’n discussie start. Het lijkt er dan volgens hem ook op, dat ze alleen uit is op de macht over mij.

Mevrouw Ooievaar Lijkt matig tevreden over het feit dat ik nu zelf gestart ben met het herstelprogramma bij PU en dat er nu gestart kan worden aan de re-integratie 2^e spoor. Zij zal het die middag nog opstarten. Een punt waar weinig discussie over is. Het is bijna niet te geloven dat dit zo soepel verloopt.

Het kookpunt is bereikt

Maar over de punten van het tegenvoorstel is mevrouw Ooievaar minder te spreken. Ze is het eigenlijk nergens mee eens en over een ontslagvergoeding wil ze niet eens praten. Daar heb ik geen recht op, dat is niet gebruikelijk en juridisch niet onderbouwd. Als er teveel punten komen waarbij ze zich bedreigd voelt, wordt mevrouw Ooievaar zo boos dat ze haar map in haar tas stopt. Arnold vraagt of ze nu al vertrekt. Daar krijgt hij geen antwoord op. Maar ze blijft heel nijdig met haar tas op schoot zitten, met haar armen erom heen. Mevrouw Ooievaar kijkt woedend naar Arnold en gaat flink tegen hem te keer, dit hoeft ze niet te laten gebeuren, zo gaan we niet met elkaar om, als ik dan maar weet dat ik een aanklacht aan mijn broek krijg, etc etc… 10 minuten lang uit ze op luide toon dreigementen en wordt ze bozer en bozer.

Arnold blijft heel rustig en geeft heel rustig op alles antwoord. Daarbij houd hij wel voet bij stuk. Als ook de mediator weer eens aan de kant van de werkgever gaat staan en Arnold het hoofd moet bieden aan twee boze dames, blijft Arnold nog steeds heel rustig.

Wonder boven wonder slaat de rust van Arnold op mij over. Ik ben heel relaxt tijdens het hele gesprek. Ik laat mij niet verleiden tot uitspraken die niet in mijn voordeel zijn en kan zelfs de mediator van repliek dienen.

Uiteindelijk gaan we na een veel te lang gesprek uit elkaar. Ik ben ondertussen de draad al weer ergens kwijt geraakt, maar gelukkig kan ik volledig op Arnold vertrouwen. We spreken af dat mijn werkgever gaat nadenken over een tegenvoorstel zodat we daar in het volgende gesprek verder over kunnen praten.