29 jun Voorbereiding op mediation
Mijn advocaat had al een mediator gevraagd voor de mediation, dus dat was vrijdag al geregeld. Het is de dame die geen mediation wilde doen als er een loonstop was. Zij lijkt mij in ieder geval eerlijk en met haar wil ik dus graag verder. Zij kan echter pas in week 4. Gezien de feestdagen zal het onmogelijk zijn een ander te vinden, waar wij het beiden mee eens zijn. Mijn werkgever gaat echter niet akkoord met deze mediator, er komt dus een andere mediator die mijn advocaat voordraagt.
Met veel horten en stoten wordt uiteindelijk mijn achterstallig salaris gestort.
Deze situatie maakt mij weer zieker. Ik slaap slechter en merk dat ik weer steeds op mijn hoede ben. Ik kan soms zomaar in snikken uitbarsten. Ik voel me gedwongen om dit gesprek in te gaan, maar wil ook wel oplossingen vinden. Het is een warboel in mijn hoofd waardoor ik extreem veel ga vergeten en soms niet meer kan focussen als ik in een gesprek zit.
Samen met de mediator
Er komt een gesprek met de nieuwe mediator G en mij alleen. Zij lijkt me aardig en eerlijk. Wel komt ze soms wat dominant over. Ze belooft me dat we de gesprekken niet langer dan 2 uur zullen laten duren in verband met mijn ziekte. Voor de gesprekken zullen we even een oefening doen waardoor ik wat rustiger wordt. Ik krijg weer een heel klein beetje hoop dat het nu wat beter zal gaan.
Ik stuur haar direct na het gesprek, op haar verzoek, een mail met daarin data en tijden waarop ik een gesprek met mijn leidinggevende kan hebben. De volgende dag krijg ik van haar een mail met daarin een van de tijden waarvan ik heb aangegeven dat ik echt geen mogelijkheid heb voor een gesprek. Ik bel haar direct op en geef aan dat ik echt niet kan op dat tijdstip. G klinkt nogal verward aan de telefoon en geeft aan dat ze eigenlijk niet naar mijn lijstje had gekeken toen ze een afspraak plande. Ze belooft me zondagavond een mail te sturen met daarin een nieuwe datum. Als die mail er halverwege de maandag nog niet is, stuur ik G een reminder, omdat ik bang ben dat ze de afspraak vergeten is. G geeft aan dat ze in overleg is met mijn werkgever. Wachten op de afspraak maakt me onrustig. Ik merk dat ik constant denk aan het gesprek en bang ben dat het weer wordt gepland op een moment dat ik niet kan.
Halverwege de woensdag stuur ik G een mail dat ik nog niets gehoord heb en dat ik verwacht dat het gesprek nog een week verplaatst zal worden. Bij deze mail stuur ik daarom een nieuw overzicht van tijden waarop ik de mogelijkheid heb voor een gesprek. Ik krijg vrij snel na deze mail antwoord. Het gesprek wordt gepland voor de volgende week dinsdagmiddag en zal duren van 13.30 t/m 17.00 uur. Weliswaar met onderbrekingen en pauzes, maar al met al ben ik er 3.5 uur mee bezig in mijn hoofd. Niet de afgesproken 2 uur dus.
Verloop van het gesprek
Er zal eerst een gesprek alleen met G zijn van een half uur, daarna praat zij alleen met Renée. Vervolgens zullen wij samen een mediation overeenkomst tekenen. Daarop aansluitend zal een gezamenlijk gesprek starten met als deelnemers G, Renée en ik.
Bij het vorige mediation traject kreeg ik de overeenkomst vooraf, zodat ik hem goed door kon lezen en kon laten lezen door mijn advocaat. Het is voor mij vanwege mijn ziekte onmogelijk om ter plekke te beslissen. Veel dingen komen pas later binnen, ik begrijp vaak dingen niet goed in gesprekken of als ik ze lees en ik raak de weg kwijt in stress en alle woorden. Daarom vraag ik via de mail ook deze mediator om een concept overeenkomt op te sturen zodat ik die vooraf kan lezen. Ik krijg op deze mail geen antwoord.
Paniekaanvallen
Naarmate de tijd verstrijkt wordt ik steeds onrustiger. Ik krijg enkele paniekaanvallen waarbij ik hulp nodig heb van een vriendin om rustig te worden. Ik vind het heel vervelend dat de mediator niet reageert en het gesprek tegen de afspraak in toch heel lang gaat duren. Het voelt alsof ik weer niet serieus genomen en gerespecteerd word. Alsof ook deze mediator nu zegt: “je doet maar wat je gezegd wordt.”
De angst, achterdocht en wanhoop die ik sinds ik ziek ben voel, komt weer in alle hevigheid naar boven. Ik voel me zo ontzettend alleen.
In de week voordat het gesprek zal plaatsvinden gaat het niet goed met mij. Ik slaap erg slecht en ben steeds aan het piekeren. Mijn geheugen holt achteruit waardoor ik soms zelfs dingen vergeet die enkele minuten daarvoor gebeurd zijn. Mijn hele omgeving leeft met me mee. De steun van alle lieve mensen geeft me een goed gevoel en zorgt dat ik overeind blijf. Vooral voor mijn gezin moet ik doorgaan en blijven functioneren.