04 mei Mediation
Saskia (50, 2 kinderen) werkt parttime in de gehandicaptenzorg bij een organisatie waar ze veel mogelijkheden kreeg en een leuke functie voor zichzelf heeft gecreëerd. Dankzij een reorganisatie is de werkdruk zo hoog geworden dat ze zich ziek heeft moeten melden. Haar nieuwe manager, Renée, toont geen enkel begrip voor de situatie van Saskia.
Mediation. Een deel van het oordeel van het UWV waaraan niet voldaan was. Dit deel is een stuk minder belangrijk voor mijn werkgever. Er wordt heel langzaamaan gestart met het zoeken naar een mediator, het gaat natuurlijk ook nog twee keer fout. Maar uiteindelijk komt er een afspraak: 2,5 maand na het oordeel. En weken nadat er een loonstop is.
Deze mediator A, is een strikte dame. Duidelijk, heel eerlijk, bijna star in haar opvattingen maar wel straight. We hebben een goed en warm gesprek. Als blijkt dat er een loonstop is, valt ze stil en geeft aan dat ze geen mediation doet wanneer er een loonstop is. Je kunt niet open en eerlijk praten en tot oplossingen komen als je geen geld hebt om eten te kopen. Ze zal in contact treden met de advocaten en hierover gaan praten. Twee dagen later heeft ze mijn advocaat niet gebeld. Er komt een mail waarin A aangeeft niet verder te gaan met mediation, omdat ze bij een van de partijen het idee heeft, dat deze niet naar een oplossing wil werken.
Mediator B wordt aangekondigd met een mail van Renée. Zij geeft aan mijn salaris als voorschot uit te willen betalen tijdens de mediation. Dit onder de voorwaarde dat ik volledig meewerk aan reïntegratie en mediation en dat mediation een positieve uitkomst moet hebben. Dit weiger ik natuurlijk. Mediator B blijkt hier niets van af te weten en belt mij 3 dagen later op. Zij is het ook niet eens met de voorwaarden en neemt contact op met mijn werkgever. Gevolg: mediation zonder voorwaarden en uitbetaling van het salaris als voorschot.
Gesprek met Mediator
Er volgt een prettig gesprek tussen de mediator en mij. Ze lijkt het beste te willen voor beide partijen, wil niet teveel terug kijken naar wat er gebeurd is en blijft op zoek gaan naar oplossingen. Ze is duidelijk wat warriger dan de vorige mediator en wijst voortdurend op zwijgplicht. Dat doet ze ook tijdens de andere gesprekken en alle mailwisselingen die volgen.
Zwijgplicht kan een mooie dekmantel zijn voor de mediator en de werkgever tijdens mediation. Zwijgplicht kan ervoor zorgen dat je zonder problemen alles kan zeggen wat je wilt tijdens mediation. Het is echter ook voor de mediator en je werkgever een mogelijkheid om alles te kunnen zeggen wat ze willen. Dus ook een manier om je nog zieker te maken en je totaal af te branden zonder dat je er iets tegen kunt doen. De werkgever kan naar buiten toe doen alsof hij meewerkt aan mediation, maar tijdens het gesprek hoeft hij helemaal niets positiefs te doen. De mediator kan aan de kant van de werkgever gaan staan en hem helpen om je nog zwakker te voelen. Dankzij de zwijgplicht ben je in dat geval weer verder van huis en nog zieker. Weer een poging om oplossingen te vinden is in dat geval mislukt. Na zo’n mediation-gesprek, voel je je nog rotter en heb je nog meer het gevoel dat niemand te vertrouwen is. Iemand die een bijzondere vertrouwensplaats inneemt in een gesprek en onpartijdig zou moeten zijn, blijkt dat ook al niet te zijn…
Vandaag heb ik voor het eerst een mediation gesprek met Renée. De afspraak staat aan het einde van de middag. Ik slaap de hele week heel slecht en ben doodop. Ik kan niet meer bedenken wat ik nou eigenlijk wil. Weg bij mijn werkgever of blijven. Het is een chaos in mijn hoofd en ik ben bang dat ik er niets van bak als ik het gesprek in ga.
Zon
Enkele uren voordat ik naar het gesprek ga, word ik gebeld door een reïntegratie bedrijf: Zon. Zon helpt mensen met een burn-out reïntegreren. Zij staan aan de kant van de werknemer en zorgen eerst voor herstel. Ik vind het heel fijn dat zij de financiën etc. zelf met mijn werkgever gaan regelen, zodat ik zelf niet weer een strijd aan hoef te gaan.
De dame vertelt mij dat ze me graag wil helpen om beter te worden en goed te reïntegreren. En we spreken af dat zij mij een intakeformulier toestuurt. Zodra ik die heb geretourneerd, zal Zon contact opnemen met mijn werkgever.
Ik zal bij het mediation gesprek aangeven dat ik graag geholpen wordt door deze Zon.
Mediation met Renée
Het mediation gesprek vindt plaats in een klein gehuurd steriel kamertje. Niet echt een omgeving waar je je direct prettig voelt. Even voelt iedereen zich ongemakkelijk, want waar ga je dan precies zitten als je na een jaar van strijd met elkaar in gesprek gaat. Na wat schuiven zitten we allemaal en valt er even een ongemakkelijke stilte. De mediator begint uiteindelijk het gesprek met de vraag of wij kort willen aangeven waar we het afgelopen jaar tegenaan zijn gelopen. “Ik wil wel beginnen” zeg ik en Renée vindt dat prima.
Dan komt de receptioniste binnen. Heel plichtsgetrouw worstelt het meisje zich een weg door het overvolle kamertje en zet netjes een kopje thee of koffie bij ieder van ons neer. Ze komt nog een keer terug om ons allemaal van een theezakje te voorzien. Ik merk dat dit me heel erg irriteert. Ik wil hier helemaal niet zijn en heb een hoofd vol druk en stress.
Dan kunnen we eindelijk verder met het gesprek.
Onrust binnen het gesprek
Ik geef aan dat ik eigenlijk niet teveel over het verleden wil praten. Het kost me teveel energie en dat heb ik niet meer. “Alles is me op dit ogenblik teveel” vertel ik. Als ik aangeef dat ik contact heb gehad met Zon en dat zij mijn reïntegratie willen gaan begeleiden, ontstaat er wat onrust bij beide dames.
Renée zegt niets, maar de mediator des te meer. Zij vertelt mij precies wat de bedrijfsarts heeft aangegeven na het laatste gesprek van 2 maanden geleden. Het is wel de bedoeling dat dit wordt opgevolgd. Heel flexibel schuift ze Renée van haar stoel als leidinggevende en neemt de rol over.
Ik ben even van mijn à propos en voel me heel ongemakkelijk, maar vraag aan de mediator of ik even alleen met haar kan praten. Als we alleen zijn, geef ik aan dat ik door wat zij tegen mij heeft gezegd het gevoel krijg, dat zij op de stoel van mijn leidinggevende gaat zitten. Natuurlijk heeft de bedrijfsarts een advies gegeven. Sindsdien zijn er echter weer ontwikkelingen geweest die mij zieker hebben gemaakt. Daarnaast is er nog steeds geen reïntegratie opgestart. En opvallend is dat Zon adviseert dat ik eerst ga herstellen voor er reïntegratie gaat plaatsvinden. Mijn herstel is nog nooit een onderwerp van gesprek geweest. Iedereen is steeds bezig met reïntegratie. Daardoor krijg ik het gevoel dat ik en mijn herstel er niet toe doen.
De mediator erkent dat zij wat hard van stapel loopt, omdat zij zo graag een oplossing wil vinden.
Renée komt weer binnen en eindelijk start het gesprek. Het gesprek lijkt er vooral op gericht te zijn om mij te overtuigen van de welwillendheid van mijn werkgever. Overtuigen is niet de beste weg om mij te helpen, merk ik. Ik doe mijn uiterste best om vriendelijk te blijven en de kant van mijn werkgever te zien. Maar het is onbegonnen werk. Als het gesprek beëindigd wordt, heb ik een heel klein positief puntje gevonden. Dit maakt dat het gesprek ietwat positief wordt afgesloten.